Zelfs in Frankrijk, het land van het parelhoen, zijn wij niet per se vertrouwd met deze mooie vogel. Gek toch, of niet? Het is de hoogste tijd om alle geheimpjes van het parelhoen te ontdekken. Als u eenmaal weet wat de parelhoenderteelt definieert, dan hoeft u ze alleen nog maar te bereiden om in alle opzichten te kunnen schitteren... bij diners.
De Numida meleagris, het tamme parelhoen, zoals wij die kennen, is inheems in Afrika. Hij leeft daar nu nog in groepen in het wild, op de vlakten of neergestreken in de bomen. Hij werd ingevoerd door de Grieken en Romeinen, die het parelhoen als offer aan de goden gebruikten en ze in hun achtertuinen lieten lopen. Tot op de dag van vandaag hebben vele mythen en legenden het parelhoen omringd, te beginnen met zijn naam. Waarom wordt het parelhoen trouwens parelhoen genoemd?
Van de faraokip tot de Spaanse pintado
Door de Romeinen werd het "Numidische kip" genoemd, bij de val van het Byzantijnse Rijk "Turkse kip", in de 15e eeuw "Faraokip" of "Indische kip", het werd pas een eeuw later, in Spanje, "pintado" genoemd - wat "goed gekleed" betekent. Een naam die gegeven wordt vanwege de gestekelde lellen op zijn kop en de twee rode streepjes rond zijn snavel. Het Nederlandse parelhoen verwijst dan weer naar de pluimen met parelgans.
Aristoteles noemde het "Meleagris". Het parelhoen was inderdaad het resultaat van de metamorfose van de zusters van Meleager tot vogels. Volgens de legende veranderde Artemis, de godin van de jacht, zijn zusters in parelhoenders na de dood van hun broer Meleager, koning van Calydon, om hun pijn te verzachten... Ondanks zijn inspanningen liet hun onophoudelijke gehuil kleine witte vlekjes achter op het grijze verenkleed...
karakter van zijn voorouder, de Numidische parelhoen. Het is een vogelsoort die behoort tot de Numididae familie. Vroeger bevolkte hij Afrika van noord naar zuid, maar door overbejaging is hij zeldzaam geworden. Hij komt nu in het wild voor in de zuidelijke Sahara in Mozambique, Madagaskar, Zuid-Amerika, Azië en op de eilanden van de Indische Oceaan. Er bestaan ook populaties in het Caribisch gebied. Het parelhoen leeft in kleine groepen, loopt snel dankzij zijn relatief lange poten en vliegt weinig. Het parelhoen is een omnivore hoenderachtige die zich voedt met groen, bessen, zaden en insecten in gebieden met bomen en struiken.
Parelhoen is smakelijk en smaakvol, en houdt het midden tussen de smaak van wild en die van ander gevogelte. Parelhoen kan naar ieders smaak bereid worden: traditioneel, gestoomd, in de wok, in papillotes, a la plancha, gebakken of gegrild. Geheel of in stukken, vers of diepgevroren, het is geschikt voor iedereen: voor gezinnen of liefhebbers, voor fijnproevers die van een verfijnde keuken houden en voor jonge professionals die op zoek zijn naar eenvoud. Parelhoen is er voor iedereen!
Met 170 kcal per 100 gram is parelhoen een van de lichtste vleessoorten die er zijn. Hij is ook evenwichtig in goede vetten. Door zijn lage cholesterolgehalte en zijn overwegend enkelvoudig onverzadigde vetzuren is het een uitstekend gevogelte om mee af te slanken.
Parelhoenders kunnen bogen op een van de hoogste eiwitgehalten van alle gevogelte, met 21,7 g per 100 gram. Dit zijn belangrijke voordelen, die niet te licht mogen worden opgevat.
Als u het parelhoen bij 4°C in de koelkast bewaart, gewikkeld in vetvrij papier of een theedoek (verwijder het plastic folie als de vogel op een dienblad ligt), zal het vlees van uw parelhoen rijpen. Interessant, toch? Nee hoor, u hoeft ons hiervoor helemaal niet te bedanken...
Nog een laatste anekdote om mee te eindigen. Wist u dat we aan de roep van het parelhoen niet kunnen horen of het om een mannetje of een vrouwtje gaat? Beide maken hetzelfde oorverdovende geluid. Zo, nu weet u alles. Of bijna toch. We kunnen u nu enkel nog een smakelijke maaltijd wensen.